تاریخچه

كشور آلمان در نیمكره شمالی و در قلب اروپا یا به عبارتی، در اروپا مركزی قرار دارد و با كشورهای دانمارك، هلند، بلژیك، لوكزامبورگ،‌ فرانسه، سویس، اتریش، جمهوری چك و لهستان همسایه می‌باشد.

 مساحت آلمان در حدود 357 هزار و 99 كیلومتر مربع است و جمعیت آلمان 83 میلیون نفر است.

پایتخت آن از سال 1990 برلین می‌باشد كه حدود 5/3 میلیون نفر جمعیت دارد.

شهرهای مهم آلمان برلین، دوسلدورف، هامبورگ، فرانكفورت، مونیخ، كلن و هانوور است. كشور آلمان از نظر صنعتی بعد از آمریكا و ژاپن در مقام سوم قرار دارد. این كشور عضو سازمان ملل متحد، جامعه اروپا، پیمان آتلانتیك شمالی (ناتو)، كنفرانس امنیت و همكاری در اروپا، اتحادیه اروپای غربی، گروه هفت، سازمان همكاری اقتصادی و توسعه و شورای اروپا است.

آموزش زبان آلمانی ، زبان اصلی كشورهای آلمان، اتریش، سوئیس، لوكزامبورگ و لیختن اشاین است. تعداد آلمانی زبانها در اروپای مركزی حدود 120 میلیون نفر است و برای 50 میلیون نفر از اروپائیان نیز زبان آلمانی دومین زبان به شمار می آید.

 همچنین زبان رسمی اتحادیه اروپایی آلمانی است.

قوانین در حکومت آلمان

حكومت آلمان، پس از پیمان وحدت 2 آلمان در 31 اوت 1990«جمهوری فدرال آلمان» نام گرفت و این پیمان از سوم اكتبر همان سال به اجرا درآمد.

جمهوری فدرال آلمان از 16 ایالت تشكیل شده است. هر ایالت از یك قانون اساسی، یك مجلس و یك هیات دولت مركب از نخست‌وزیر وزیران برخوردار است. در آلمان ایالت‌ها و حكومت مركزی از هم جدا نیستند بلكه با یكدیگر همكاری می‌كنند.

 هیچ صدراعظمی اجازه ندارد به ضرر نخست‌وزیر یك ایالت علمی انجام دهد و حكومت محلی نیز حق ندارد عملی علیه دولت مركزی صورت دهد.

رمن‌ها در دوران باستان آمیزه ناهمگونی از قبایل بودند که اروپا را در محدوده میان رودخانه‌های راین و ویستولا و میان رود دانوب و دریای شمال و دریای بالتیک اشغال می‌کردند.

رومیان برای شناسایی این اقوام صفت گرمانوس (به لاتین: germanus) را به کار می‌بردند (که مشتق شده از germen به معنی اولاد است) و در لاتین به معنای به وجود آمده از یک پدر و مادر است و شاید در اطلاق این نام به ژرمن‌ها سازمان خویشاوندی قبایل توتون مد نظر بوده‌است.

با تصرف سرزمین گل (۵۱ قبل از میلاد) در غرب اروپا توسط ژولیوس سزار امپراتور وقت روم، جنگ‌های میان ژرمن‌ها و رومیان در کرانه‌های رود راین برای اولین بار به وقوع پیوست.

این جنگ‌ها در آغاز با پیروزی نیروهای رومی همراه بود ولی نیروهای رومی هرگز درصدد اشغال دایمی مناطق آنسوی رود راین برنیامدند و این رودخانه همواره از سوی رومیان به عنوان مرز ایده آل امپراتوری روم و ژرمن‌ها شناخته می‌شد.

درگیریهای خونین قبایل ژرمن و رومیان در سال ۳۷۸ میلادی و با وقوع جنگ ادرنه به صورت برگشت ناپذیری به نفع اقوام ژرمن رقم خورد.

 این جنگ  در زبان آلمانی به عنوان یکی از تعیین کننده ترین جنگ‌های تاریخ شناخته می‌شود که در آن لژیون‌های پیاده رومی به دست سواره نظام گوتی (از قبایل ژرمن) شکست خوردند. پس از این جنگ به علت نمایش تفوق بزرگ سواره نظام؛

لژیون‌های پیاده رومی دیگر هرگز تشکیل نشدند. از آنجا که رومیان سواره نظام ناچیزی داشتند در دوران پس از این جنگ عمدتا از مزدوران ژرمن یا هون به عنوان سواره نظام استفاده می‌کردند و در نتیجه وضعیت نظامی در روم دستخوش تغییرات بزرگ و تعیین کننده‌ای گشت.

 در نهایت در سال ۴۰۶ میلادی ائتلافی از قبایل ژرمن که عمدتا از مارکومان‌ها، کوادها، وندال‌های بالا رونده و وندال‌های پایین رونده تشکیل می‌شدند از راین گذشتند و با اشغال فرانسه موجبات تجزیه امپراتوری روم را فراهم کردند.

این دوران مقارن است با هجوم هون‌ها به رهبری آتیلا به سرزمین‌های ژرمن‌ها (۴۳۳-۴۵۳) که موجب درگیری هون‌ها از یک سو و قبایل ژرمن و روم شرقی و روم غربی از سوی دیگر بود. در نهایت در سال ۴۵۴ میلادی و به دنبال مرگ آتیلا، ژرمن‌ها به رهبری ژپیدها توانستند هون‌ها را شکست دهند.

بعدها فرانک‌ها قبایل ژرمن را مطیع خود ساختند. سرانجام با تجزیه شدن امپراتوری شارلمانی، در نواحی شرقی قلمرو آن، امپراتوری قرون وسطایی آلمان شکل گرفت.